Η Βιοενεργειακή Ιατρική είναι ένας κλάδος της Ιατρικής ο οποίος ασχολείται με την Βιοενέργεια, δηλαδή την ενέργεια των έμβιων όντων, σε σχέση με την υγεία και την νόσο.
Στη χώρα μας δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα αυτός ο κλάδος της Ιατρικής, εν αντιθέσει προς άλλες χώρες όπου διδάσκεται ήδη στα Πανεπιστήμια στα πλαίσια της όλης Ιατρικής επιστήμης.
Συγκεκριμένα, είχα την τύχη να παρακολουθήσω ειδικά σεμινάρια Βιοενεργειακής Ιατρικής 4 φορές μέχρι τώρα σε διαφορετικές χώρες στα πλαίσια της εκπαίδευσης μου στον Βελονισμό.
1. Στην Ιατρική Ακαδημία του Πεκίνου της Κίνας.
2. Στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας. (Dr. Ponomarova).
3. Στο Διεθνές Μετεκπαιδευτικό Κέντρο Βελονισμού της Αθήνας από Ιάπωνα καθηγητή, ο οποίος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Broοklyn της Ν. Υόρκης. (Dr. Omura).
4. Στην Σχολή Βελονισμού του European Center of Peace & Development στο Βελιγράδι από Γιουγκοσλάβο γιατρό που διδάσκει στην Γερμανία.
Η Βιοενεργειακή Ιατρική είναι ένας ευρύς τομέας ο οποίος περιλαμβάνει πολλούς κλάδους.
Ένας γνωστότερος κλάδος είναι ο Βελονισμός. Είναι δε ο ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ μια πανάρχαια μέθοδος θεραπείας διαφόρων ασθενειών με την χρήση ειδικών βελόνων, οι οποίες τοποθετούνται σε απολύτως εξειδικευμένα σημεία του σώματος, της κεφαλής και του αυτιού και θεραπεύουν χωρίς φάρμακα και φυσικά χωρίς τις παρενέργειες των φαρμάκων.
Ένας άλλος κλάδος είναι το Sia-chu, ένα είδος θεραπείας που στηρίζεται στον ίδιο μηχανισμό δράσης με τον Βελονισμό. SIA-CHU είναι η πίεση των ανωτέρων σημείων του Βελονισμού με τα δάχτυλα του χεριού με σκοπό την θεραπεία ασθενειών.
Το περίφημο QI-GONG, όπου Qi είναι η ενέργεια και Gong είναι η άφιξη. Το Qi-Gong είναι μία μέθοδος με την οποία, ο ίδιος ο γιατρός μπορεί να εναρμονίσει και να βελτιώσει την δική του ενέργεια και επίσης να εξισορροπήσει και να ρυθμίσει την διαταραγμένη ενέργεια στο σώμα του ασθενούς. Η εναρμόνιση της ενέργειας γίνεται με ειδικές αρμονικές κινήσεις και η θεραπεία του ασθενούς επιτυγχάνεται με επίθεση των χεριών του γιατρού στον ασθενή και όχι απαραίτητα σε επαφή με το σώμα του ασθενούς. Με Qi-Gong μπορεί να κάνει κανείς και αυτοθεραπεία.
Το Mind-Control (ο έλεγχος του νου με την μέθοδο Silva) έχει επίσης έναν τομέα που ασχολείται με διάφορες θεραπείες ασθενειών σε Βιοενεργειακό επίπεδο.
Οπως προανέφερα, η ενεργειακή Ιατρική ασχολείται με την παρατήρηση και την ανάλυση των εκδηλώσεων της βιοενέργειας, δηλ. αναφέρεται στην ενεργειακή υπόσταση του σώματος.
Το ανθρώπινο σώμα δεν αποτελείται μόνο από υλικά στοιχεία: Μυς, δέρμα, κόκαλα, αίμα, αγγεία, νεύρα κ.τ.λ. Αποτελείται από όλα αυτά που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος, αλλά και από κάτι ακόμα που είναι πολύ ουσιώδες, ενέργεια δηλ. βιοενέργεια.
Η Βιοενέργεια είναι αυτή που συντονίζει την ομαλή αλληλοσύνδεση και λειτουργία των οργάνων και των υλικών στοιχείων του σώματος.
Αυτή η μαγική σύζευξη, η αλληλοεξαρτώμενη συνύπαρξη ύλης και ενέργειας είναι το θαυμαστό φαινόμενο της ζωής.
Η ύπαρξη της ενέργειας είναι η ειδοποιός διαφορά ενός ζώντος οργανισμού από ένα πτώμα, το οποίο έχει και εκείνο δέρμα, κόκαλα, αίμα, αγγεία, νεύρα κ.τ.λ., αλλά δεν έχει ενέργεια για να κινήσει το νήμα της ζωής.
Το φαινόμενο "ζωή".
Το φαινόμενο "άνθρωπος" στην συγκεκριμένη περίπτωση εμπεριέχει πολλά επίπεδα:
* Γνωστά και άγνωστα.
* Ορατά και αόρατα.
* Συνειδητά και υποσυνείδητα ή και ασυνείδητα ακόμα.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να παραθέσω την σχηματική απεικόνιση μιας φιλοσοφικής άποψης για τα διάφορα επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης.
Στον άνθρωπο υπάρχει η ανώτερη και η κατώτερη φύση. Στην ανώτερη φύση ανήκουν το Ατομικό, το Βουδικό και το Αιτιατό σώμα, ενώ στην κατώτερη φύση το Νοητικό, το Αστρικό και το Φυσικό σώμα. Αυτό που βλέπουμε όλοι και αναγνωρίζουμε καλύτερα.
Το φυσικό σώμα συνδέεται με την θέληση και τις πράξεις, αλλά ταυτόχρονα συνδέεται και με το Ατομικό σώμα που αντιστοιχεί στο ανώτερο επίπεδο και στο πνεύμα.
Το Αστρικό σώμα συνδέεται με την καρδιά και τα συναισθήματα, ενώ ταυτόχρονα συνδέεται με το Βουδικό σώμα που είναι το διαισθητικό και στο οποίο ανήκει η ψυχή.
Το δε Νοητικό σώμα στο οποίο ανήκουν η νόηση και οι σκέψεις, επίσης συνδέεται και με το αιτιατό σώμα,, το οποίο είναι πνευματικό.
Τα επίπεδα αυτά μπορεί κανείς να τα βρει με παραπλήσιες ονομασίες σε διαφορετικές φιλοσοφικές σχολές, αλλά με τις ίδιες περίπου έννοιες.
Αυτό καταδεικνύει ότι τα διάφορα επίπεδα της ανθρώπινης υπόστασης και οι αντιστοιχίες τους, δεν είναι ανεξάρτητα αλλήλων, αλλά συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και αλληλοεπηρεάζονται.
Ετσι, μπορεί να γίνει ευκολότερα κατανοητό, το πως είναι δυνατόν η σκέψη και το συναίσθημα, η ψυχή και το πνεύμα να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά το φυσικό σώμα και να προκαλέσουν μια ασθένεια ή το αντίθετο, να φέρουν θεραπεία στην ήδη διαταραγμένη υγεία του ατόμου.
Το ανθρώπινο ον διαθέτει διάφορες οδούς επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του και με την φύση, το περιβάλλον.
1.Λεκτική οδός επικοινωνίας
Ο έναρθρος λόγος είναι η κυρίαρχη οδός επικοινωνίας του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του.
Η λεκτική οδός μπορεί να είναι γραπτή ή προφορική.
Η ανάπτυξη του λόγου και η νόηση διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου.
2.Αισθητηριακή οδός
Η αισθητηριακή οδός επικοινωνίας οδεύει δια μέσου των 5 αισθητηρίων οργάνων και προσφέρει στον άνθρωπο:
* την όραση με τα μάτια,
* την ακοή με τα αυτιά,
* την όσφρηση με τη μύτη,
* την γεύση με την γλώσσα,
* την αφή με το δέρμα.
Πρόκειται για τις 5 αισθήσεις με τις οποίες αντιλαμβανόμαστε τον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει.
3.Διαισθητική οδός
Η διαισθητική οδός είναι η λεγόμενη 6η αίσθηση του ανθρώπου, η οποία στηρίζεται στη διαίσθηση και το ένστικτο.
Η διαίσθηση και το ένστικτο, το ορμέμφυτο, όπως λέγεται ή ακόμα και η τηλεπάθεια, είναι διάφορα φυσικά χαρίσματα που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο για να συλλαμβάνει, να αντιλαμβάνεται και να αποκρυπτογραφεί τα διάφορα μηνύματα του περιβάλλοντος.
Διότι πράγματι, στο περιβάλλον συμβαίνουν διάφορες ηλεκτρομαγνητικές αλλαγές οι οποίες δίνουν σωρεία χρήσιμων μηνυμάτων και πληροφοριών τις οποίες όμως ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί επαρκώς.
Κι αυτό συμβαίνει διότι στον εξελιγμένο άνθρωπο του παρόντος έχει εξασθενίσει η διαισθητική και η ενστικτώδης ικανότητά του, ενώ στους απώτερους προγόνους του ήταν πολύ καλά ανεπτυγμένες. (π.χ. βροχή, σεισμός).
Με την εξέλιξη της ζωής και των όντων πάνω στην γη, ο άνθρωπος ανέπτυξε τον εγκέφαλο και την νοημοσύνη του εις βάρος της διαίσθησης, της τηλεπάθειας και του ενστίκτου, τα οποία δικαίως δεν χρειάζεται πλέον τόσο πολύ, ή εάν θέλετε, χρειάζεται κάποια ειδική εξάσκηση για να τα κάνει να λειτουργήσουν πάλι και να επαναδραστηριοποιηθούν.
Κάτι ανάλογο γίνεται και με το Mind-Control. Διδασκόμαστε και εξασκούμαστε στο να αναπτύσσουμε και να καλλιεργούμε και την διαισθητική μας ικανότητα. Διότι, καλή είναι η λογική, η εξυπνάδα, η μόρφωση και η νοημοσύνη, αλλά όταν συνδυάζονται και με το αρχέγονο ένστικτο, είναι ακόμα καλύτερα.
Μερικοί άνθρωποι γεννιούνται προικισμένοι από την φύση τους ευαισθητοποιημένοι, με πιο αναπτυγμένες αυτές τις ικανότητες, ενώ άλλοι είναι λιγότερο ευαίσθητοι σε αυτόν τον τομέα. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο σοβαρές έρευνες γίνονται γύρω από την τηλεπάθεια, οι οποίες όμως δεν έχουν επιστημονικοποιηθεί ακόμη.
Γενικά πιστεύεται ότι οι γυναίκες και τα παιδιά αντιδρούν καλύτερα σε αυτόν τον τομέα. Και αυτό συμβαίνει διότι ο εγκέφαλος τους εκπέμπει για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε συχνότητες -α-, δηλαδή 7-14c/sec.
Τα ζώα εξάλλου, διατηρούν σε πολύ κατάσταση την διαισθητική οδό επικοινωνίας, διότι την έχουν περισσότερο ανάγκη για να επιβιώσουν και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους.
4.Συναισθηματική οδός
Η συναισθηματική οδός είναι ο τρόπος επικοινωνίας των ανθρώπων δια μέσου της έκφρασης των συναισθημάτων τους. Η έκφραση δε αυτή των συναισθημάτων μπορεί να γίνει με 2 τρόπους:
α) Αφ' ενός μεν Λεκτικά, είτε γραπτά, είτε προφορικά με την βούληση, και ενσυνείδητα.
β) Αφ' ετέρου δε, Μη Λεκτικά, με την γλώσσα του σώματος που μπορεί να λειτουργήσει και ενσυνείδητα με την βούληση, αλλά και παρά τη βούληση. Το ανθρώπινο σώμα διαθέτει το δικό του τρόπο έκφρασης, έχει την δική του γλώσσα ομιλίας την οποία χρησιμοποιεί για να δηλώσει την συναισθηματική του κατάσταση.
Ο μηχανισμός δράσης αυτής της μη λεκτικής επικοινωνίας δεν υπόκειται πάντα στη διαδικασία της βούλησης, διότι λαμβάνει χώρα μέσω αντανακλαστικών του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Παράδειγμα:
Μπορώ να πω απλά "σ'αγαπώ", το οποίο είναι ένα λεκτικό μήνυμα. Μπορώ όμως να δείξω την αγάπη μου με ανάλογη συμπεριφορά, με μια ματιά, με διάφορες κινήσεις των χεριών και του σώματος μου, οπότε το μήνυμα είναι δυνατότερο διότι εκπέμπεται από περισσότερες της μιας οδούς.
Ολοι γνωρίζουμε ότι πολλές φορές το σώμα μας, μια κάποια κίνηση, ένας μορφασμός στο πρόσωπό μας, μπορούν να προδώσουν συναισθήματα και σκέψεις που πολύ θα θέλαμε αποκρύψουμε.
Παράδειγμα:
Χτυπάει η πόρτα και παρουσιάζεται ένα ανεπιθύμητο άτομο σε μια ακατάλληλη στιγμή, το οποίο όμως δεν μπορείτε να διώξετε, π.χ. η πεθερά σας. Και τότε, ενώ τα φρύδια σας συμπλησιάζουν προς στιγμήν, (το συνοφρύωμα δηλώνει δυσαρέσκεια), εσείς χαμογελάτε σαρδόνια και λέτε: "Ω! Τι ευχάριστη έκπληξη. Περάστε, μαμά"!
Οι μύες του προσώπου ονομάζονται μιμικοί μύες διότι ακριβώς, ο κάθε ένας από αυτούς είναι υπεύθυνος για την έκφραση ενός συγκεκριμένου συναισθήματος. Π.χ. ο βυκανητής μυς που βρίσκεται στο μάγουλο συσπάται όταν υπάρχουν ευχάριστα συναισθήματα στον άνθρωπο και δίνει την έκφραση του χαμόγελου. Οταν συσπάται ο πυραμοειδής μυς ανάμεσα στα φρύδια προέρχεται από ένα αίσθημα τραχύτατης δυσαρέσκειας. Στα βρεφικά προσωπάκια βλέπουμε συχνά να συσπάται ο γενειακός μυς όταν είναι έτοιμα να κλάψουν και δείχνει απογοήτευση κ.τ.λ.
Θα πρέπει να είναι κανείς πολύ και κατάλληλα εξασκημένος για να μπορεί να αποκρύπτει παντελώς τις εκδηλώσεις των συναισθημάτων του. Ειδικά τα μάτια, μπορούν να εκφράζουν πολύ εύκολα τα συναισθήματά μας.
Ο λαός έχει να μας δώσει πολλές εκφράσεις σχετικά με την γλώσσα των ματιών: "Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής", "Να δω τα μάτια σου αν λες την αλήθεια", λένε οι μητέρες στα παιδιά τους όταν υποπτεύονται ότι λένε ψέματα. "Του έριξε μια ματιά που σκοτώνει και έφυγε χωρίς να πει τίποτε". Διότι δεν χρειάστηκε να πει τίποτε, τα μάτια μιλούν μόνα τους και λένε πολλά.
Οταν θέλουμε να προσδώσουμε ανωνυμία σε μια φωτογραφία κλείνουμε τα μάτια με τα ειδικά μαύρα τετραγωνάκια. Οι επαγγελματίες χαρτοπαίκτες φορούν μαύρα γυαλιά για να κρύβουν τα μάτια τους και μαζί την ικανοποίηση ή την απογοήτευση από το καλό ή κακό φύλλο που τους έρχεται.
Αλλά και ολόκληρο το σώμα μιλάει με τον τρόπο του. Ποιος δεν γνωρίζει το κοκκίνισμα από ντροπή, το χλόμιασμα και το τρέμουλο από τον φόβο, το στέγνωμα του στόματος από αγωνία και το σφίξιμο των μυών όλου του σώματος από άγχος, τις νευρικές κινήσεις από άγχος και ανυπομονησία.
Οι ηθοποιοί του βωβού κινηματογράφου ήταν οι πρωτοπόροι στη ικανότητα της μη προφορικής επικοινωνίας. Διότι ήταν αναγκασμένοι να μεταδίδουν όλα τα μηνύματα με παντομίμα, όπως ο Τσάρλυ Τσάπλιν, ο Μαρσέλ Μαρσώ και τόσοι άλλοι.
Η μελέτη της γλώσσας του σώματος εξελίχθηκε σε ένα νέο κλάδο επιστήμης τα τελευταία 20 χρόνια. Παλαιότερα το θέμα αυτό ήταν μεν γνωστό, αλλά δεν έχει μελετηθεί ικανοποιητικά ώστε να επιστημονικοποιηθεί.
Εχει βρεθεί ότι ένα συνηθισμένο προφορικό μήνυμα είναι κατά:
* 8% λεκτικό δηλ. αποτελείται από λέξεις, προτάσεις και νοήματα.
* 38% φωνητικό δηλ. το νόημα του εξαρτάται από ανάλογες διαφοροποιήσεις του τόνου και της χροιάς της φωνής και κατά:
* 54% μη λεκτικό δηλ. δίδεται με διάφορες κινήσεις των μυών, των χεριών, των ποδιών, του προσώπου και γενικά όλου του σώματος.
Παράδειγμα:
Ο μέσος άνθρωπος μπορεί να αναγνωρίσει και να αντιληφθεί ορισμένα από αυτά τα σωματικά μηνύματα, άλλος σε μεγαλύτερο και άλλος σε μικρότερο βαθμό. Δεν είναι όμως σε θέση να ερμηνεύσει αυτήν τη γλώσσα του σώματος σε όλη της την έκταση. Χρειάζεται ειδικές γνώσεις και εξάσκηση.
Γενικά πιστεύεται ότι όσο πιο εξωστρεφής είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο εκδηλωτικός είναι στις χειρονομίες και στις κινήσεις του όταν εκφράζεται. Και αντίθετα, όσο πιο εσωστρεφής και καταπιεσμένος είναι, τόσο πιο άκαμπτος και σφιγμένος είναι στο σώμα.
Οι άνθρωποι των θερμών κλιμάτων διαφέρουν πολύ από τους ανθρώπους των ψυχρών κλιμάτων στις σωματικές εκδηλώσεις. Π.χ. εμείς οι Ελληνες και όλοι οι Μεσογειακοί λαοί, χειρονομούμε πολύ όταν μιλάμε, εν αντιθέσει προς τους φλεγματικούς και ψυχρούς Αγγλοσάξωνες.
Ο μηχανισμός δράσης της λεγόμενης αυτής γλώσσας του σώματος, μπορεί να ερμηνευτεί και σύμφωνα με τις απόψεις τις βιοενεργειακής ιατρικής και με τις απόψεις της σύγχρονης νευροφυσιολογίας.
α) Βιοενεργειακή ιατρική
Η Βιοενέργεια, από την οποία είπαμε ότι συγκροτείται κάθε έμβιο ον, είναι μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας, η οποία διέπεται από τους νόμους που διέπεται κάθε μορφή ενέργειας. Εκπέμπεται λοιπόν, κατά ώσεις, κατά κύματα, όπως κάθε μορφή ενέργειας.
Αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα επηρεάζονται και διαφοροποιούνται από τα διάφορα συναισθήματα του ανθρώπου. Με τη σειρά τους τώρα, επηρεάζουν ανάλογα διάφορους νευρικούς υποδοχείς, οι οποίοι είναι διάσπαρτοι σε όλο το σώμα, (δέρμα, μυς, όργανα, αγγεία κ.τ.λ.).
Νευρικοί υποδοχείς είναι διάφορα μορφολογικά στοιχεία του νευρικού συστήματος (φαίνονται μόνο στο μικροσκόπιο), επιφορτισμένα να συλλαμβάνουν τα νευρικά ερεθίσματα.
Ανάλογα με το πού βρίσκεται ο κάθε υποδοχέας που ερεθίζεται από το ανάλογο ερέθισμα, προκαλούνται ποικίλες σωματικές αντιδράσεις, ανεξάρτητες από την βούληση και πολλές φορές μάλιστα, παρά την βούληση, π.χ. κοκκίνισμα από ντροπή, χλόμιασμα από φόβο.
Οι υπεύθυνοι υποδοχείς του προηγούμενου παραδείγματος βρίσκονται στα τοιχώματα των αγγείων, αλλά στην α΄ περίπτωση προκαλούν αγγειοδιαστολή, ενώ στην β΄ περίπτωση προκαλούν αγγειοσύσπαση. Σε πολύ μεγάλο φόβο, σε πανικό παρουσιάζεται και "τρέμουλο" ακόμη. Αλλο παράδειγμα, πολύ χαρακτηριστικό είναι το "χτυποκάρδι από έρωτα". Ολες αυτές είναι αντιδράσεις τις οποίες κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει. Ο λαός λέει "ο έρωτας δεν κρύβεται".
β) Νευροφυσιολογία
Τα φαινόμενα αυτά εξηγούνται επίσης και με την σύγχρονη νευροφυσιολογία, η οποία λέει ότι είναι αποτελέσματα αξονικών αντανακλαστικών τόξων τα οποία λαμβάνουν χώρα μέσω του αυτόνομου νευρικού συστήματος.
Οταν έχουμε ένα περιφερειακό ερέθισμα, π.χ. κάψιμο στο χέρι από κάποια θερμική εστία, το θερμικό ερέθισμα διεγείρει τους θερμικούς υποδοχείς στο δέρμα, οι οποίοι μεταδίδουν το ερέθισμα με κεντρομόλες αισθητικές νευρικές ίνες στα οπίσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού. Από εκεί συνεχίζεται η μετάδοση του ερεθίσματος στα πρόσθια κέρατα του νωτιαίου μυελού σύστοιχα ή αντίθετα και από εκεί, με φυγόκεντρες κινητικές νευρικές ίνες επανέρχεται στην περιφέρεια, στο χέρι δηλαδή, και επηρεάζει τους μυς με τέτοιο τρόπο, ώστε να προκληθούν ανάλογες μυϊκές κινήσεις που θα απομακρύνουν το χέρι από τον κίνδυνο, τη θερμότητα στο παράδειγμα μας. Ταυτόχρονα, μπορούμε να έχουμε και κίνηση απομάκρυνσης ολόκληρου του σώματος από τη θερμότητα.
Ολες αυτές οι επεξηγήσεις δίδονται για να γίνει κατανοητό ότι το ανθρώπινο σώμα διαθέτει πράγματι, μια ποικιλία εκφραστικών μέσων, ένα πλούσιο κώδικα, για να υποδηλώσει συναισθηματικές διαφοροποιήσεις της ψυχής.
Εάν εκπαιδευτούμε στην αναγνώριση και αποκωδικοποίηση των εκφράσεων αυτών, μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε ως πολύτιμο μέσο στην διάγνωση και θεραπεία των ψυχοσωματικών ασθενειών.
Εφόσον τώρα, το θέμα μας είναι διάγνωση και θεραπεία ψυχοσωματικών ασθενειών, συνεχίζουμε δίνοντας τον ορισμό της ψυχοσωματικής ασθένειας.
ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ
Ψυχοσωματική είναι μια ασθένεια με σωματικές εκδηλώσεις π.χ. πόνους, δερματοπάθειες, αλλεργία κ.τ.λ., η οποία προέρχεται από ψυχικά αίτια.
Αυτό σημαίνει ότι η ψυχική σφαίρα, η σκέψη και το συναίσθημα, (που είναι κάτι το άυλο, το ενεργειακό), μπορεί να επηρεάσει το σώμα, δηλ. το υλικό μέρος της υπόστασης και αντιστρόφως, είτε θετικά, είτε αρνητικά. Και το σώμα μπορεί να επηρεάσει το πνεύμα θετικά ή αρνητικά και είναι πολύ σωστό το "Νους υγιείς εν σώματι υγιές" που έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
Σας αναφέρω μερικές ψυχοσωματικές ασθένειες, οι περισσότερες των οποίων είναι χρόνιες και δύσκολες στην θεραπεία τους. Π.χ:
Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο σοβαρά πιστεύεται ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι ψυχοσωματικές.
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΝΟΣΟΥ
Πολλές φορές συμβαίνουν διάφορα δυσάρεστα γεγονότα κατά την παιδική ή βρεφική ηλικία του ανθρώπου, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν ψυχικά τραύματα και ανεξίτηλα σημάδια τα οποία παραμένουν για όλη του τη ζωή.
Τα ψυχικά αυτά τραύματα μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη της υγείας του ατόμου και να προκαλέσουν ποικίλες σωματικές αντιδράσεις.
Γιατί συμβαίνει αυτό:
Στην βρεφική ή στην πρώιμη παιδική ηλικία, αφ'ενός μεν το άτομο δεν είναι σε θέση να μιλήσει, αλλά και αφ'ετέρου δεν έχει την ωριμότητα να αντιληφθεί επαρκώς και να αιτιολογήσει τα διάφορα γεγονότα που συμβαίνουν. Εάν δε, τύχει να είναι δυσάρεστα δεν μπορεί να αντιδράσει ανάλογα ή να τα αποτρέψει.
Ενδέχεται εάν είναι μεγαλύτερο παιδί, να έχει αναπτύξει την ικανότητα του λόγου, να μπορεί να μιλήσει αλλά να μην έχει την δυνατότητα να το κάνει γιατί πιθανόν το δυσάρεστο τραυματικό γεγονός να προκλήθηκε από έναν ενήλικα, ο οποίος βρισκόταν σε κυρίαρχη θέση ως προς το παιδί και αυτό δεν μπορούσε να αντιταχθεί.
Το άτομο που μπορεί να προκαλέσει κακό σε ένα παιδί και να το πληγώσει, μπορεί να είναι ένας γονεύς, ένα άμεσο συγγενικό πρόσωπο, (παππούς, γιαγιά, θείοι), ένα μεγαλύτερο αδελφάκι, ένας φίλος, ο δάσκαλος κ.τ.λ.
Το πιθανότερο και συνηθέστερο είναι ότι, το άτομο που ενδέχεται να βλάψει ένα παιδί, να μην το κάνει ενσυνείδητα, αλλά να το κάνει πιστεύοντας ότι φροντίζει για το καλό του, και να το αγαπά πάρα πολύ. Πόσα τέτοια παραδείγματα δεν μπορεί να αντλήσει κανείς από την προσωπική του ζωή ή από το περιβάλλον του.
Τέτοιες δυσάρεστες εμπειρίες, ή πληγές όπως τις λέμε, προκαλούν διάφορα δυσάρεστα συναισθήματα στις ευαίσθητες παιδικές ψυχές, τα οποία όμως δεν μπορούν να εκφραστούν, να εκδηλωθούν πάντα στην συγκεκριμένη στιγμή. Μένουν καταπιεσμένα για τους λόγους που προαναφέραμε.
Τέτοια καταπιεσμένα συναισθήματα που δεν μπορούν να εκφραστούν λεκτικά ή με κάποιο άλλο φυσικό τρόπο, εκφράζονται με την γλώσσα του σώματος, δηλ. την ασθένεια. Ανάλογη με το καταπιεσμένο συναίσθημα είναι και η ασθένεια που εμφανίζεται.
Η Ψυχοσωματική λοιπόν νόσος, είναι ένα μήνυμα του παιδιού προς τους μεγάλους το οποίο όμως δεν μπόρεσε να διαβαστεί ακόμα από το περιβάλλον ή και από το ίδιο το άτομο, και πιθανόν αυτός είναι και ο λόγος που εξακολουθεί να υφίσταται η έκφραση του μέσω του σώματος. Το μήνυμα εξακολουθεί να εκπέμπεται, να υπάρχει, διότι δεν αναγνωρίστηκε από κανέναν, δεν εξετέλεσε τον προορισμό του ακόμα.
Πολλές φορές ένα τέτοιο δυσάρεστο γεγονός είναι τόσο οδυνηρό, που η ανάμνηση του θα ήταν ολέθρια για το άτομο. Ετσι, απωθείται από τη μνήμη, λησμονείται και το άτομο επιβιώνει.
Πολλά τέτοια δυσάρεστα, δυσβάσταχτα γεγονότα για την ψυχική αντοχή του ατόμου. ξεχνιούνται και περνούν από την σφαίρα του συνειδητού στη σφαίρα του υποσυνείδητου και είναι σαν να θάβονται εκεί. Πρόκειται για μια διεργασία αυτοάμυνας του οργανισμού.
Στα διάφορα ατυχήματα ο ασθενής πέφτει σε αφασία και όταν συνέρχεται δεν θυμάται τίποτε από την σκηνή του ατυχήματος.
Και καλά κάνει. Διότι πράγματι πρόκειται για μια πολύ άσχημη σκηνή όπου πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος και παλεύει με τον θάνατο. Στην αφασία η συχνότητα των εγκεφαλικών κυμάτων είναι πολύ χαμηλή, διότι ο οργανισμός κάνει μια προσπάθεια επιβίωσης που είναι πιο εφικτή σε χαμηλές συχνότητες.
Πιστεύεται ότι εάν ένα ξεχασμένο άσχημο γεγονός, θαμμένο στο υποσυνείδητο μπορεί με κάποιο τρόπο να ανακληθεί στη μνήμη του ατόμου, να συνειδητοποιηθεί και με κάποιο τρόπο να προκαλέσει στο άτομο τα ίδια δυσάρεστα συναισθήματα που προκάλεσε όταν συνέβη, έχει γίνει και είναι το πρώτο και πολύ σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση του.
Ενα άτομο που θέλει πραγματικά να θεραπευτεί από διάφορα προβλήματα υγείας και να κοπιάσει, να συμβάλλει και το ίδιο στη θεραπεία του και όχι να αφήσει το θέμα σε έναν γιατρό και μια συνταγή με φάρμακα, σημαίνει ότι είναι πλέον ένα ώριμο άτομο σε μεγαλύτερη φυσικά, ηλικία.
Διότι, το άτομο διαθέτει τώρα μια πιο ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα, ωριμότερη σκέψη και λογική και επίσης μια σθεναρότερη ψυχική κατάσταση, έτσι ώστε είναι σε θέση να διερευνήσει το υπεύθυνο συμβάν, να κρίνει και να αιτιολογήσει, να αποδώσει πραγματικές ευθύνες στους υπαίτιους και να τους κατακρίνει εάν νομίζει ότι πρέπει. Να τους δικαιολογήσει ή όχι.
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο, να ανακαλύπτει έκπληκτος κανείς, ότι ένα πρόβλημα που τον βασάνιζε χρόνια ολόκληρα και τον τυραννούσε, που το θεωρούσε πολύ δύσκολο και νόμιζε πως δεν είχε την δύναμη να το αντιμετωπίσει, είναι στη πραγματικότητα κάτι ασήμαντο, εύκολο και απλό στη λύση του, ότι δεν το είχε αξιολογήσει σωστά. Μπορεί να δώσει άφεση και να συγχωρήσει πρόσωπα που θεωρούσε ότι είναι υπεύθυνα για πολλά δεινά και θεωρούσε ότι τον είχαν βλάψει.
Κατά συνέπεια, όταν δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης η έκφραση θυμού ή απογοήτευσης ή εγκατάλειψης ή ζήλιας κ.τ.λ. μέσω του σώματος, παύει και να υφίσταται η ανάλογη σωματική αντίδραση. Παύει δηλ. να υφίσταται η σωματική έκφραση του υπόλογου συναισθήματος.
Η Ψυχανάλυση και η Ψυχοθεραπεία σε αυτό ακριβώς αποσκοπούν. Να βοηθήσουν το άτομο να θυμηθεί, να συνειδητοποιήσει, να αισθανθεί και να δώσει απαντήσεις και λύσεις στα διάφορα ψυχολογικά του προβλήματα.
Πρόκειται για πολύ σωστές και αξιόλογες θεραπευτικές μεθόδους, μόνο που συνήθως απαιτούν μακροχρόνιες θεραπείες, 1-2 χρόνια.
Υπάρχουν όμως και άλλες μέθοδοι, όπως το Myo-test της Βιοενεργειακής Ιατρικής, οι οποίες απαιτούν πολύ λιγότερο χρόνο.
ΜΕΘΟΔΟΣ MYO-TEST
H μέθοδος ψυχοθεραπείας με τη χρήση του Myo-test βασίζεται στις εξής απόψεις.
Θα πρέπει όμως να βρούμε μια κάποια οδό επικοινωνίας, ή να χρησιμοποιήσουμε ακόμη καλύτερα έναν σοφό συνδυασμό περισσότερων οδών επικοινωνίας μεταξύ μας.
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε ίσως την διαισθητική οδό και μάλιστα την τηλεπαθητική μορφή επικοινωνίας. Αλλά αυτό προϋποθέτει έναν γιατρό ο οποίος θα έχει εξαιρετικά αναπτυγμένη αυτήν την ικανότητα. Εκτός αυτού, είναι αδύνατη η επιβεβαίωση της ορθότητας των απαντήσεων και των μηνυμάτων που θα λαμβάνονται.
Προσανατολιζόμαστε λοιπόν, σε ένα συνδυασμό επικοινωνιών για πληρέστερα και εγκυρότερα αποτελέσματα.
Το Myo-arm-test λοιπόν, είναι μια μέθοδος επικοινωνίας μεταξύ του εγκεφάλου του γιατρού και του ασθενούς, στην οποία επιπροσθέτως παίρνουν μέρος και η λεκτική οδός και η μη λεκτική, η σωματική οδός της έκφρασης και των συναισθημάτων.
Αυτή η σωματική έκφραση των συναισθημάτων προκαλεί ένα αισθητικο-ψυχοκινητικό αντανακλαστικό, το οποίο φαίνεται, εκδηλώνεται κυρίως στους μυς των άκρων του ασθενούς, των χεριών και των ποδιών.
Τα μηνύματα περνούν από το ενσυνείδητο νου του γιατρού, στο ενσυνείδητο νου του ασθενούς και υποχωρούν στο υποσυνείδητό του. Περιπλανώνται διερευνώντας το υποσυνείδητο και ανασύρονται αφ'ενός μεν προς τα κινητήρια κέντρα, αφ'ετέρου δε, προς το ευσυνείδητο και πάλι του ασθενούς.
Το μυστικό είναι να υποβάλλουμε τις ερωτήσεις μας στον εγκέφαλο του πάσχοντα με τέτοιο τρόπο, ώστε να του δίνουμε την δυνατότητα να μας απαντάει με έναν απλό τρόπο. Με ένα "ναι" ή με ένα "όχι". Η μέθοδος φέρεται να έχει 80-90% επιτυχία όταν εκτελείται σωστά.
Κατ'αρχήν, πρέπει να ορίσουμε το "ναι» και το "όχι". Δηλ. ποια κίνηση δεχόμαστε σαν "ναι" και ποια κίνηση σαν "όχι".
Για να γίνει αυτό πρέπει να κάνουμε τα 12 Protest.