Για τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους ήταν αδιανόητο ότι η ύλη είναι όπως τη βλέπουμε και την αισθανόμαστε. Έτσι άρχισε σιγά - σιγά να αναπτύσσεται η σκέψη ότι η ύλη αποτελείται από πρωταρχικά στοιχεία λίγο πολύ κοινά για όλες τις ουσίες.
Τον 6ο π.Χ. αιώνα ασχολήθηκε με το θέμα αυτό η Ιονική σχολή και ο Ηράκλειτος , ενώ δύο αιώνες μετά ο Δημόκριτος έθεσε τον όρο «άτομο της ύλης» , εργαζόμενος πάνω στις θεωρίες του δασκάλου του Λεύκιππου.
Αργότερα και μετά πάροδο εικοσιδύο αιώνων , ο φυσικοχημικός Ντάλτον παρουσίασε μία ολοκληρωμένη ατομική θεωρία , η οποία στον αιώνα μας συμπληρώθηκε από τους επιστήμονες Τόμσον , Λενάρντ , Ναγιαόκα , Ράδερφορντ και Μπορ.
Η ύλη τεμαχίζεται με χημικές μεθόδους μέχρι ένα ορισμένο σημείο αποκαλύπτοντας το άτομο που είναι το απειροελάχιστο τμήμα της ύλης. Κανένα άτομο της ύλης δεν υπάρχει στη φύση από μόνο του , αλλά αντίθετα πολλά μαζί δημιουργούν τα μόρια και την υπαρκτή ύλη που βλέπουμε. Τα μόρια των διαφόρων στοιχείων ενώνονται πολλές φορές μεταξύ τους σε σταθερές χημικές ενώσεις και σχηματίζουν ουσίες τόσο στον αδρανή , όσο και στον έμβιο κόσμο.
Όμως πραγματικά η ύλη δεν είναι έτσι όπως γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις μας. Τα άτομα της ύλης κρύβουν ένα μυστικό. Το κάθε άτομο της ύλης μοιάζει περισσότερο με μικρογραφία ενός πλανητικού συστήματος , όπου στη θέση του πυρήνα είναι ο ήλιος και στη θέση των ηλεκτρονίων οι πλανήτες. Τόσο στο πλανητικό σύστημα , όσο και στο άτομο της ύλης το κενό είναι απέραντο σε σχέση με τη μάζα και τη διάμετρο της ύλης.
Αν μπορούσαμε μάλιστα να συγκεντρώσουμε όλη την ύλη που αποτελεί το ανθρώπινο σώμα , ώστε να μην υπάρχει κενό στα άτομα της ύλης , θα αποκτούσαμε μια μάζα πολύ πιο μικρή από ένα κόκκο άμμου, αλλά πάντα με το ίδιο αρχικό βάρος του σώματος!!
Σε κάθε άτομο διακρίνουμε δύο περιοχές. Στο κέντρο του ατόμου υπάρχουν τα πρωτόνια και τα νετρόνια (ουδετερόνια). Στην περιφέρεια υπάρχουν τα ηλεκτρόνια τα οποία διαγράφουν καθορισμένες τροχιές γύρω από τον πυρήνα. Τα ηλεκτρόνια έχουν ελάχιστη μάζα , που είναι 1840 φορές μικρότερη από τη μάζα του υδρογόνου , το οποίο σημειωτέον είναι το μοναδικό στοιχείο , που έχει ένα μόνο ηλεκτρόνιο και στο κέντρο ένα μόνο πρωτόνιο , ενώ στερείται νετρονίου.
Το κάθε ηλεκτρόνιο έχει αρνητικό φορτίο , το οποίο όμως είναι ίσο με το θετικό φορτίο του πρωτονίου του πυρήνα. Το ηλεκτρόνιο κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και αναπτύσσει σημαντική φυγόκεντρη δύναμη , παρόλη την ασήμαντη μάζα του και είναι εύκολο να εξέλθει από το άτομο , ιδιαίτερα όταν βρίσκεται στην εξωτερική τροχιά μετά από επίδραση μικρής εξωτερικής ενέργειας.
Το πρωτόνιο του πυρήνα έχει μάζα 1840 φορές μεγαλύτερη του ηλεκτρονίου και αντίθετο φορτίο για εν δυνάμει ισορροπία. Η μάζα του νετρονίου είναι ελαφρώς μεγαλύτερη της μάζας του πρωτονίου και αποτελεί συστατικό όλων των στοιχείων , εκτός από τον πυρήνα του υδρογόνου. Φυσικά δεν έχει φορτίο , όπως το όνομά του προσδιορίζει. Εκτός από αυτά τα σταθερά σωματίδια , στο άτομο της ύλης υπάρχουν και υποατομικά ασταθή και βραχύβια σωματίδια με το όνομα ποζιτρόνιο , μεσόνια και νετρίνο.
Τέλος πρέπει να προσθέσουμε τις θεμελιώδης φυσικές δυνάμεις που διέπουν το άτομο σε όλο το σύμπαν. Αυτές είναι πέντε. Η βαρύτητα , ο μαγνητισμός , ο ηλεκτρισμός , η πυρηνική δύναμη και η ασθενής δύναμη , που συγκρατεί τη μάζα στον πυρήνα του κυττάρου
Για την ιατρική επιστήμη του Βελονισμού , όλα τα παραπάνω αποτελούν θεμελιώδεις γνώσεις με ιδιαίτερη επικέντρωση στα παρακάτω :
α)Η ύλη είναι συγκεντρωμένη στο κέντρο του κάθε ατόμου σε απειροελάχιστο χώρο.
β)Κάθε άτομο της ύλης αποτελεί μια δίπολη μπαταρία , με θετικό πόλο στο κέντρο και αρνητικό στην περιφέρεια.
γ)Πρωτεύοντα ρόλο στον κόσμο μας δεν παίζει η ύλη αλλά η ενέργεια. Τα άτομα της ύλης είναι στην ουσία εν δυνάμει ενεργειακοί χώροι , κάτι που ξεχνούμε εύκολα στην καθημερινή μας ενασχόληση , όταν αντιμετωπίζουμε χυμούς ή στέρεο τμήμα σώματος.
δ)Το φιλοσοφικό ρητό «τα πάντα ρει» έχει απόλυτη ισχύ στη μεταβλητή ισορροπία του ατόμου της ύλης.
Όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το ιατρικό λειτούργημα του Βελονισμού , στην ουσία καθημερινά με ιατρικό μέσο τις λεπτές βελόνες , έχουμε υψηλά ποσοστά επιτυχίας , αφού αφυπνίζουμε ή ενεργοποιούμε εξισορροπιστικούς μηχανισμούς του οργανισμού με τη βοήθεια το φωτεινό και αεικίνητο ταξίδι των ηλεκτρονίων.
Η μεταπήδηση ελεύθερων ηλεκτρονίων από άτομο σε άτομο της ύλης , δημιουργεί ροή ηλεκτρονίων , δηλαδή ηλεκτρικό ρεύμα. Ζωικός ηλεκτρισμός λοιπόν δημιουργείται μέσα στη ζωντανή ύλη , ο οποίος είναι για άλλους ζωτική ενέργεια , για άλλους βιοενέργεια και για μερικούς μόνο νευρικές ώσεις ή ρεύμα. Δεν έχει σημασία το όνομα. Γεγονός είναι ότι η ζωή βασίζεται στην παραγωγή και τη συνεχή ροή ζωτικής ενέργειας και ότι ο άνθρωπος αποτελείται από τρία πράγματα ελάχιστη ύλη , απέραντο κενό και ηλεκτρικά φορτία.
Το κύτταρο βέβαια είναι η μονάδα της έμβιας ζωής και συνάμα ένα ολόκληρο βιοχημικό , ηλεκτρολυτικό και βιοενεργειακό εργοστάσιο , όμως στην ουσία αποτελείται από πάρα πολλά άτομα και βέβαια ισχύουν για αυτό όλα τα παραπάνω.
Υπάρχουν στη φύση μονοκύτταροι οργανισμοί που επιβιώνουν , γιατί αντιδρούν και προσαρμόζονται προς το περιβάλλον , γεγονός που δικαιολογεί ένα απειροελάχιστο ποσοστό «νοημοσύνης» ή αν θέλετε ένα μίνιμουμ και ατελές νευρικό δίκτυο επικοινωνίας. Στον άνθρωπο τώρα που είναι ένα πρωτεύον ον , εκτός από το κεντρικό νευρικό σύστημα και τις μεγάλες διαύλους πληροφοριών , δηλαδή τα περιφερικά νεύρα , υπάρχουν απτικές απολήξεις παντού και όχι μόνο στο δέρμα και στην επιφάνεια των ζωτικών οργάνων.
Όπως κάθε κατοικία έχει οδό για επικοινωνία , με τον ίδιο τρόπο κάθε ασήμαντο και απειροελάχιστο τμήμα του σώματός μας επικοινωνεί με οδό , πληροφορείται τα συμβαίνοντα στον οργανισμό μας και ανταλλάσσει πληροφορίες καλύτερα από το «εγώ» μας που ζει στον «κόσμο» του.
Έτσι κάθε κύτταρο του οργανισμού συμβάλλει στην ευρυθμία του οργανισμού ή του ιστού που ανήκει , συμμετέχει στη γενική προσπάθεια για επιβίωση , ανάλογα με τις ηλεκτρολυτικές δυνατότητες , υπακούοντας και στους κανόνες του ηλεκτρομαγνητικού συντονισμού.
Σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού μας υπάρχει διαρκής διαφορά δυναμικού μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής επιφάνειας της κυτταρικής μεμβράνης και έτσι παρατηρείται συνεχώς παθητική μεταφορά ιόντων χλωρίου , καλίου , νατρίου. Εκτός από αυτή την ηλεκτρομαγνητική εναλλαγή ή βαθμίδωση , παρατηρείται και ενεργητική μεταφορά ιόντων μέσω της κυτταρικής μεμβράνης με τη βοήθεια ενός φορέα πιθανόν νευροορμονικού τύπου για την αναμετάδοση των ηλεκτροχημικών μηνυμάτων τους.
Από τα παραπάνω , που είναι βασικές γνώσεις της δυτικής ιατρικής , συνάγεται το συμπέρασμα ότι εκτός από την αστραπιαία αναμετάδοση μηνυμάτων , υπάρχει και άλλη και αυτή είναι η βιοηλεκτροχημική του μεσοκυττάριου χώρου. Το κάθε κύτταρο επικοινωνεί με τον τρόπο που έχει ή μπορεί και αν δεν έχει δρόμο , όπως μία κατοικία , έχει σίγουρα ένα υγρό κανάλι όπως αρκετές κατοικίες στη Βενετία !
Άρα μπορεί η σκέψη μας να οδηγηθεί στην ιδέα των συντονισμένων καναλιών , δηλαδή μερικά κανάλια - μεσοκυττάριοι χώροι - να έχουν καλύτερη και συντονισμένη μεταφορά ιόντων με φορά περισσότερο κατά τον επιμήκη άξονα του σώματος.
Γίνεται δηλαδή η σκέψη , ότι η αργή μεταφορά ενέργειας από κύτταρο σε κύτταρο μέσω του μεσοκυττάριου χώρου μπορεί να ταυτιστεί με την ύπαρξη των πρωτευόντων Μεσημβρινών και των δύο μονών της μέσης γραμμής , γιατί αλλιώς θα απορρίπταμε το μεγαλύτερο τμήμα της φυσιολογίας του Βελονισμού. Όσο Δε αφορά τη μεγαλύτερη μεταφορά των ιόντων κατά τον επιμήκη άξονα του σώματος , δίδεται η απάντηση ότι αυτή τη φορά έχουν και τα κύρια νεύρα , εκτός από τα μεσοπλεύρια και ότι επιτέλους ο άνθρωπος δεν είναι ξεκομμένος από τις κοσμικές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες και επιδράσεις , καθώς και από τη γήινη βαρύτητα και τη μαγνητική επίδραση των πόλων της γης,
Τα παραπάνω δεν επιτρέπουν να είμαστε υπέρμαχοι της βιοκυβερνητικής θεώρησης , η οποία δέχεται σαν κέντρο επεξεργασίας δεδομένων όλων των πληροφοριών του οργανισμού , αλλά και του περιβάλλοντος χώρου , τον εγκέφαλο και ως μέσον μεταφοράς το απανταχού παρόν περιφερικό νευρικό σύστημα. Έτσι μπορεί ο εγκέφαλος να επικοινωνεί , να διευθύνει και να ελέγχει τα περιφερικά όργανα και ιστούς , όταν επιδρά στον οργανισμό ένα εξωγενές ή ένα ενδογενές ερέθισμα.
Εξωγενή διέγερση αποτελεί και η εξειδικευμένη τοποθέτηση βελονών στο δέρμα , όπου απτικοί υποδοχείς του νευρικού συστήματος λειτουργούν σαν μορφοτροπείς , μετατρέποντας την μηχανική είσοδο της βελόνας σε ηλεκτρική έξοδο μέσα στο νευρικό σύστημα , όπου ταξιδεύει ταχύτατα. Αυτό το ηλεκτρικό ή νευρικό η βιοηλεκτρικό σήμα , μέσω κεντρομόλων αισθητικών ινών φτάνει στο Κ.Ν.Σ , όπου αφού περάσει από το δικτυωτό σχηματισμό και το θάλαμο , καταλήγει στο φλοιό.
Από εκεί επιστρέφουν τα καθοδηγητικά σήματα μέσω φυγόκεντρων νευρικών οδών στα εκτελεστικά όργανα. Τέλος θα ήταν παράλειψη αν δεν κάναμε μνεία στο ότι ο Βελονισμός δημιουργεί νευροφυσιολογικές , βιοχημικές και νευροενδοκρινικές εναλλαγές , καθώς και ενεργοποίηση του εγκάρσιου δερματοσπλαγχνικού αντανακλαστικού τόξου , όπου το σήμα αφού περάσει από το ανάλογο νευροτόμιο του Νωτιαίου Μυελού , κατευθύνεται προς το αντίστοιχο , προς το συγκεκριμένο σημείο του δέρματος , εσωτερικό όργανο και φυσικά τελικά υπάρχει εξισορροπιστική απαντητική αντίδραση.
Κλείνοντας και συμπερασματικά θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει τα παρακάτω :
1. Ο άνθρωπος επιβιώνει στον πλανήτη γη , γιατί υπάρχει άριστη επικοινωνία (πληροφόρηση) μεταξύ των κυττάρων του οργανισμού , τόσο όσον αφορά την ταχύτατη μεταφορά σημάτων μέσω του νευρικού συστήματος , όσο και στην αργή μεταφορά μηνυμάτων μέσω των διαύλων επικοινωνίας του μεσοκυττάριου χώρου. Σκεφτείτε γιατί πεθαίνει ο άνθρωπος μετά από εγκαύματα δέρματος και μετά από αφυδάτωση και ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
2. Τα ηλεκτρόνια της εξωτερικής στιβάδας των ατόμων της ύλης , τα ελεύθερα ηλεκτρόνια , που κινούνται μακριά από τον πυρήνα με ιλιγγιώδεις ταχύτητες , αποσπώνται εύκολα λόγω της αναπτυσσόμενης φυγόκεντρης δύναμης με ελάχιστη εξωτερική ενέργεια και ενεργοποιούν τους μηχανισμούς ομοιόστασης.
3. Ο Βελονισμός είναι ενεργειακή ιατρική επιστήμη , που μόνο με τη βύθιση λεπτών βελονών στο δέρμα σε συγκεκριμένα σημεία , επιτυγχάνει φυσιολογική διέγερση (αφύπνιση) συγκεκριμένων πυρήνων του Κ.Ν.Σ και έκκριση ή ποσοτική μεταβολή νευροδιαβιβαστικών ουσιών στο αίμα και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό.